South America 2.0 smokkelen voor beginners

Hola Amigos! Na een korte werkbreak in Nederland werd het weer tijd om onze reis te vervolgen! Na een heerlijke 14 uur vliegen zonder enige vorm van entertainment behalve een paar chagrijnige stewardessen die ons vertelde waar we allemaal onze voeten niet op mochten leggen kwamen we aan in het mooie Ecuador. En na 2 uur rijden vanaf Quito naar Cayambe waren we weer herenigd met ons busje, die zelfs in 1 keer startte! (niet dat we ermee konden rijden gezien de vergunning al 4 maanden verlopen was, maar toch!)
Toevallig bleek de broer van een kennis van Martine ook in Ecuador te wonen, in Cayambe….500 meter waar wij onze bus hebben gestald. Blijven toch echte kolonisten die Nederlanders ;) Dit resulteerde in een enorm gezellige avond nederlands ouwehoeren en stroopwafels eten!

Na 3 weekjes acclimatiseren aan de hoogte (wederom zijn we erachter gekomen dat we echt beter presteren onder de 3000 meter) werd het toch wel tijd om het vergunningsdingetje van de bus onder ogen te komen. Waar wij laconiek dachten van “ow joh komt wel goed joh!!!” bleek een boete van 380 dollar per dag na het verlopen van de vergunning… wat in ons geval een schamele 45000 dollar zou kosten.
Emotioneel gezien is onze bus dat natuurlijk zeker waard! Realistisch gezien hadden we stiekem al een beetje afscheid genomen van onze bolide. Maar na heel veel navraag bleek dat er 1 grens overgang is waarbij het misschien toch zo lukken om de bus erdoorheen te smokkelen. Dus zonnebrillen op! Grote hoed op! Snorretje op het gezicht tekenen en hopen dat we zo niet op zouden vallen tussen alle latino’s en latina’s van 1.60 meter.

Aangekomen bij de grens leek het alsof we in de aftermath van een natuurramp waren beland. De grens zelf is een lange brug, de ene kant Ecuadoriaans de andere kant Colombiaans. Overal stonden unicef tenten, liepen mensen rond met dekentjes om zich heen en sliepen mensen op straat. Ze hebben aparte rijen gemaakt bij de douanes puur voor alle venezolanen die proberen naar Ecuador te gaan. Alle auto’s en vrachtwagen werden uitvoerig door hordes politieagenten met camera’s gecontroleerd op illegale venezolanen. Toen wij aan kwamen rijden met ons busje werd er alleen vriendelijk gelachen en mochten we zo door! Er werd in Ecuador niet eens gevraagd naar ons busje en in Colombia konden we ‘m zo registreren zonder problemen! Binnen 2 uurtjes was het gepiept en waren we legaal in Colombia! Daar gaat ons stoere smokkelimago! Maar wel een hele opluchting! Nu gaan we het land van goud, koffie, salsa, drugs & Pablo Escobar ontdekken!