Tornado

Tornado’s, Robert de paardenfluisteraar en heel veel zand.

Welkom in de woestijn! De woestijn van San Pedro de Atacama!

Eigenlijk alles wat je je bij een woestijn voorstelt. Mooie roodbruine bergen, heel veel zand, bloed verziekend heet overdag & stervenskoud s’nachts. Ow ja, en het ligt op ongeveer 2600 meter hoogte. Daar hadden we niet aan gedacht toen we met onze mountainbikes ‘eventjes’ naar het dorp reden. Een half uur later kwamen we al hijgend en puffend aan na een tochtje van 3 km. Echte atleten wij!

Aangezien we toch al zo sportief bezig waren boekten we ook maar gelijk een paardrijdtocht voor diezelfde avond. Hoewel Robert eigenlijk al 5 minuten na het boeken spijt had is ‘ie toch meegegaan en hebben we een fantastische toch gemaakt van 3 uur dwars door de woestijn en verschillende valleien. Dat we 2 dagen erna nog steeds niet konden zitten was het helemaal waard!

-De dag na onze olympische prestaties hingen we lekker wat rond op de camping. Terwijl Martine in de bus een boekje aan het lezen was en Robert lekker aan het zwemmen was, zag Robert opeens een hele grote berg zand op hem afkomen. Dats niet goed! Gevolg: kleding die te drogen hing over de hele camping, een bus vol zand, en een tornado trauma’tje. We halen nu nog steeds zand uit ons haar. The desert experience!

Zoutvlakte, Hoogteziekte en Lama’s

Next stop: Bolivia! Om precies te zijn Salar the Uyuni. S’werelds grootste zoutvlakte. Na de makkelijkste grensovergang ooit (tourmeneer ging weg met onze paspoorten, tourmeneer kwam terug met onze paspoorten inclusief stempel om Bolivia in te mogen) maakte we ons op voor 4 fantastisch/verschrikkelijke dagen!. Dag 1 zijn we al meteen van 1500 km meteen door naar 5200 km hoogte. We zijn erachter gekomen dat we geen flying dutchmen zijn! Het principe “hoogteziekte” is voor ons geen raadsel meer. Als 2 hijgende oude vrouwtjes zijn we de bergen doorgeploeterd en hebben we ons van geiser naar vallei gesleept om s’avonds heerlijk in een gezamenlijk hostel te slapen met een temperatuur van ongeveer -5. Maar de foto’s zijn mooi geworden! Gelukkig was de rest van ons 6tallig koppel net zo ziek als wij dus dag 2 werd plan B ingeschakeld. Dit betekende nog steeds prachtige valleien vol met lama’s en andere gekke beesten maar dit op iets minder hoge hoogte! S’avonds aangekomen bij de rand van Salar de Uyuni sliepen we in een hotel volledig gemaakt van zout. Supercool! Zo tof dat zelfs de schorpioen in de kamer van de buren en het ‘spinnetje’ wat Robert voorbij zag wandelen ons niets deerde!!

Dag 3:

04.45 uur: CHICOS CHICOS VAMOS VAMOS!!!

Oftewel heeeeeel vroeg richting de zoutvlakte om de zonsopgang te bewonderen. Spectaculair! Om je heen niets anders dan een hele grote witte plaat (na een zorgvuldige proeftest) zout!

S’middags na de typische Boliviaanse lunch (lama vlees, is net een t-bone steak) nog een kleine stop bij een begraafplaats voor oude treinen.

Dag 4:

04.45 uur: CHICOS CHICOS VAMOS VAMOS!!!

Om moe met heeeeeel voldaan terug naar San Pedro de Atacama te gaan.

Plan voor aankomende 2 weken: paragliden, spaans leren, en kerstdingen doen.

Tot oud en nieuw zitten we lekker in iquique! Kerst vieren aan het zwembad, we kunnen er best aan wennen!

Feliz Navidad por todos!!!!