Peru

Oh Peru wat zijn we blij met je!!!
We kunnen weer trap lopen zonder van ons stokje te gaan. We hoeven niet meer onder 6 dekens te slapen. En hebben onze eetlust weer terug!
Onze tocht vanuit Bolivia naar Peru ging dwars over het titicaca-meer. Het hoogst gelegen meer ter wereld. Met een pondje voerden (vaarden? Vierde? Gevoerde? ) we over het meer om vervolgens de meest makkelijke grensovergang ooit te beleven. Enige minpunt was de ingang van het douane gebouw die iets lager was dan Robert had verwacht. Gelukkig werd hij niet alleen uitgelachen door Martine maar ook 2 politieagenten vonden dit hilarisch!
Na een kleine “propina” betaald te hebben was het hele douane circus binnen een half uur geregeld.

Let’s go to the beach! Na een paar dagen lekker opgewarmd te zijn aan het zwembad (zwaar leven) werd het tijd om de reis te vervolgen. Alles in het busje en op naar Nazca! Onderweg gestopt voor de nacht aan het strand naast een oude archeologische vindplaats. Allemaal tombes met daarin botten en voorwerpen. Heel gaaf maar het maakt het ethisch/moreel gezien wel erg lastig als je naar de wc moet…. Lang leven wildkamperen ☹

Aangekomen in Nazca reden we door naar het vliegveld om een vlucht te boeken om de beroemde Nazca lijnen te bewonderen. Bij het vliegveld werden we meteen de auto uit gebonjourd en hadden we binnen 10 minuten een ticket voor het vliegtuigje wat over 15 minuten vertrok. Gezien mijn vorige ervaringen met kleine vliegtuigjes en het effect daarvan op mijn maag besloot ik lekker op de grond te blijven. Alle credits van de foto’s gaan naar Robert 😉 die er lichtelijk witjes maar met een grijns van oor tot oor uitkwam.

Tijd voor actie! Op naar Lunahuana! Want…. Daar kun je wildwater raften! Helaas was de moeilijke route afgesloten, in verband met de regenval was er een te hoge waterstand. Robert vond dit niet zo heel erg… Uiteindelijk hebben we een hele toffe trip gemaakt en waren de golven hoog genoeg!

Een uurtje voorbij Lunahuana zagen we daar de zee. Na een paar stadjes te hebben doorgereden uiteindelijk aangekomen in Pucusana. Een klein stadje een uurtje zuidelijk van Lima. Op I-overlander (menig keer onze redding) stond een hele leuk spot maar geen weg ernaartoe?! Dit bleek omdat het hostel boven op een berg staat. Na een aantal bemoedigende woordjes tegen de bus heeft ie ons met veel gekreun en gesteun boven gekregen. En dat was het waard! Wat een uitzicht! De eigenaar is een Deense man die al vanaf de jaren 80 als echte avonturier dwars door zuid amerika reist per kano, paard, bootje of wat er maar voor handen is. Het klikte dus direct tussen Robert en hem. Omdat we nu toch al weer een aantal maandjes onderweg waren besloten we lekker 2 weekjes hier te blijven, karma punten te scoren door te helpen een garage te bouwen (robert dan 😉) en onder het genot van een lekker stukje cavia de echte peruaanse cultuur leren kennen.

En ja hoor het onvermijdelijke is gebeurd….We zijn de sleutels van de bus kwijtgeraakt… Samen met de nichtjes van de eigenaar het hele hostel op z’n kop gezet…geen sleutels. Nu zijn we erachter gekomen dat het verdomd makkelijk is om in onze bus in te breken (gelukkig?!?) Het enige wat je nodig hebt is een stukje ijzerdraad en binnen 1 minuut ben je binnen. En ja hoor, wat lag er binnen in de bus……

Op naar Lima om daar Martine’s verjaardagscadeau op te halen dat verstuurd was vanuit Nederland. Er werd erg geheimzinnig gedaan over de inhoud van het pakje… het zou groot zijn, best wel zwaar ook. Als we het niet bij ons konden houden dan kon het na een paar weken weer terug….? Aangekomen in het hotel in Lima was Robert een beetje onrustig met z’n telefoon in de weer. Zei vervolgens dat ‘ie geen internet had en dus even naar de lobby ging… en wie stapte na 15 minuten de hotelkamer binnen….. mama!!!!! Dat was dus de grote verrassing. In plaats van maart komt Alinda de maand februari ons vergezellen. Geen leuker verjaardagscadeau kunnen wensen 😉 nu de plannen snel omgooien.. de galapagos eilanden boeken.. ruimte maken in de bus en…..on the road again!!!!